در هفتم دسامبر 1889م اولین اتومبیل جهان به شکل امروزی که به آن گردونه خودکار میگفتند توسط یک دانشمند و صنعتگر آلمانی به نام کارْلْ فردرْیک بِنْزْ ساخته شد. سوخت این اتومبیل از بنزین یا الکل تأمین میشد. و با سرعتی در حدود 12 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد. اتوبوسهای امروزه، شکل تکامل یافته این نوع اتومبیل است. کارل بنز سرانجام در سال 1929 درگذشت.
به دنبال خروج نیروهای اشغالگر انگلیسی از سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، در 28 نوامبر 1971، ایران، حاکمیت خود بر این جزایر را اعاده کرد. خروج انگلیس از این سه جزیره ایرانی در خلیج فارس در چارچوب طرح انگلیس برای خارج شدن از منطقه دریای مدیترانه و خلیج فارس به خاطر مشکلات سیاسی و اقتصادی خود بود. سه جزیره ایران که در این روز از اشغال انگلیس آزاد شدند، به دلیل قرار گرفتن در مدخل تنگه هرمز که خلیج فارس را به دریای عمان متصل می‌کند، از موقعیت استراتژیک خاصی برخوردار میباشند. انگلیس این جزایر را در سال 1887م به تصرف درآورده بود تا از این طریق، امنیت مبادلات تجاری خود را در خلیج فارس و اقیانوس هند، تضمین کند.خروج انگلستان، اگرچه به بازگشت جزایر ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک به خاک ایران منجر گردید، اما تحریکات بیگانگان و به ویژه امریکا و انگلستان، باعث شده تا کشور امارات متحده عربی، هر از چندی ادعای مالکیت این سه جزیره را مطرح نماید.
فردریک ویلیام هرشل (۱۵ نوامبر ۱۷۳۸ - ۲۵ اوت ۱۸۲۲) موسیقیدان و ستاره‌شناس بریتانیایی متولد آلمان است که به خاطر کشف سیاره اورانوس مشهور شد. او همچنین کاشف امواج فروسرخ نیز می‌باشد و دارای تعدادی کشفیات دیگر در زمینه ستاره شناسی است. وی در ۱۵ نوامبر ۱۷۳۸ در شهر هانوور آلمان زاده شد و در ۲۵ ماه اوت ۱۸۲۲ در شهر اسلاو در جنوب بریتانیا درگذشت.او ساخت تلسکوپ انعکاسی را با کمک خواهرش، کارولینه هرشل، آغاز کرد. با تلسکوپ بازتابی کوچک ۱۸ سانتیمتری ساخت خودش سیاره اورانوس را در سال ۱۷۸۱ کشف کرد. وی با گذراندن نور خورشید از منشور به وجود اشعه فروسرخ پی برد. به این شکل که دماسنج را زیر قسمت قرمز رنگ منشور که تاریک بود گذاشت و دید که دمای دماسنج به سرعت بالا می‌رود او این چنین نتیجه گرفت که نوعی اشعه در این بخش وجود دارد که دیده نمی‌شود و نوعی اشعه گرمایی است. پس از آن مشخص شد که بیش از ۵۰٪ انرژی منتشر شده از خورشید، به‌وسیله امواج نامریی مادون قرمز به کرهٔ زمین می‌رسد. از سوی دیگر انسان نیز بخش قابل توجهی از گرمای بدن خویش را از طریق تابش مادون قرمز با محیط اطراف مبادله می‌کند؛ در واقع شناخت تابش مادون قرمز بود که بعدها مبنای ساخت اولین سامانه‌های گرمایش تابشی مدرن را فراهم نمود. وی در سال ۱۸۱۶ به لقب سر مفتخر گردید. کشف دو ماه سیاره زحل و دو ماه اورانوس نیز از کارهای هرشل است اما او هیچ یک از آنها را نام گذاری نکرد. پس از مرگ وی، این اقمار توسط پسر وی جان، نامگذاری شدند.
رویداد های تاریخی امروز:
کشف الکتریسیته توسط "مایکل فارادِی" دانشمند انگلیسی (1831م)
مایکل فارادِی، فیزیکدان شهیر انگلیسی، به علم الکتروشیمی علاقه فراوانی داشت. وی در این راه تجربههای زیاد آموخت و موفق به کشف قوانین الکترولیز شد. او همچنین دست به آزمایشهای گوناگونی زد و در این آزمایشها، در زمینه شیمی، متالوژی و ساختن لامپهای الکتریکی پیشرفت و موفقیتهای بسیاری به دست آورد. از کارهای دیگر این فیزیکدان، اختراع موتور الکتریکی بود که در آن، برای اولین بار در تاریخ علم، نیروی مغناطیسی به نیروی الکتریکی تبدیل گردید. با این حال، کار مهم فارادِی در زمینه الکتریسیته بود که در 24 نوامبر 1831م موفق به کشف آن شد. البته کشف نیروی برق مربوط به قرن شانزدهم و هفدهم است و نخستین وسایل برقی نیز در قرن هجدهم و نیمه اول قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفته است. در این میان، مایکل فارادِی، نخستین اکتشافات مهم خود را در زمینه الکترومغناطیس و روش انتقال نیروی برق و استفاده از آن برای ایجاد حرارت و روشنایی، در نیمه اول قرن نوزدهم عرضه کرد.(ر.ک: 25 اوت)
زندگی نامه...
مایکل فارادی در نزدیکی الفنت و کستل، لندن به دنیا آمد. خانواده وی فقیر بودند. پدرش جیمز، عضو ساندمانیان، یکی از فرقه‌های مسیحیت بود. جیمز در سال ۱۷۹۰ از Outhgill در Westmorland به لندن آمد جایی که او در آنجا آهنگر دهکده بود. مایکل فارادی جوان، یکی از چهار فرزند، فقط کمی از سطح تحصیلات مدرسه بالاتر بود مجبور شد که تحصیلات بیشتر را خودش ادامه دهد[۷] در چهارده سالگی او کارآموز یک صحافی و فروشگاه کتاب به نام George Riebau شد و در مدت هفت سال کارآموزیش کتابهای زیادی از جمله کتاب بهبود ذهن (The Improvement of the Mind) نوشته اسحاق واتس (Isaac Watts) را خواند و به طرز شگفت‌آوری اصول و نظریات آن را اجرا کرد. او به علم و به خصوص الکتریسیته علاقه‌مند شد. مخصوصاً از کتاب گفتگویی در شیمی (Conversations in Chemistry) نوشته Jane Marcet خیلی الهام گرفت
در بیست سالگی در سال ۱۸۱۲ در پایان شاگردیش او در سخنرانیهای دانشمند سرشناس شیمی، همفری داوی، رئیس انجمن رویال، شرکت کرد. سپس فارادی یک کتاب ۳۰۰ صفحه‌ای بر اساس سخنرانیهای دیوی به او ارسال کرد. پاسخ دیوی سریع و مهربانانه و دلچسب بود. وقتی دیوی بینایی خود را به دلیل نیتروژن تری کلرید از دست داد تصمیم گرفت فارادی را به عنوان منشی استخدام کند در آن دوران فارادی فرد متشخصی شناخته نمی‌شد و گفته میشود که همسر دیوی با او برخورد خوبی نداشت. به هر حال طولی نکشید که فارادی از داوی پیش افتاد. فارادی با ریاضیات مشکل داشت و هرگز مقدار زیادی از آن را نیاموخت و بنابراین برایش مشکل بود که ازآن چه در آزمایشگاهش، راجع به پدیده عجیب الکترومغناطیس مشاهده می‌کرد، تصویری نظری بسازد، گرچه سرانجام او موفق شد.[۹]
فارادی با سارا برنارد (Sarah Barnard) (۱۸۷۹–۱۸۰۰) در ۲ ژوئن ۱۸۲۱ ازدواج کرد اما فرزندی نداشت.[۱۰] آنها وقتی در ساندمانیان بودند باهم آشنا شدند. حامی و مشاور او جان مدجک فولر بود که کرسی استادی فولرین شیمی را در مؤسسه رویال ایجاد کرد. فارادی اولین و معروفترین فرد دارنده این مقام بود که تا آخر عمرش برای این مقام انتخاب شد. او در منزلش در همپتون کورت در ۲۵ اوت ۱۸۶۷ میلادی درگذشت.
مورخان «21 نوامبر سال 874 میلادی» را روزی ذکر کرده اند که سامانیان بر سرکار آمدند و کمر همت به احیاء زبان و ادبیات فارسی، فرهنگ ایرانی و گسترش علوم و معارف بستند و در این راه لحظه ای از تلاش باز نایستادند. پایتخت سامانیان شهر بخارای خراسان بزرگتر و رودکی از شعرای بزرگ این دوران بود. برخی از مورخان سامانیان را از نسل بهرام مهران (چوبین) ژنرال معروف ایرانی که در «ری» زاده شده بود می دانند. در میان ایرانی تبارها، تاجیکها بیش از دیگران قدرشناس سامانیان هستند. دولت تاجیکستان پول ملی خود را «سامانی» نام نهاده است.
فرانسوا ماری آروئه معروف به ولتر، ادیب و فیلسوف معروف فرانسوی، در 21 نوامبر 1694م در پاریس به دنیا آمد. وی در محیطی تحصیلات خود را ادامه داد که آزادی اندیشه تا قعر لذات جسمانی مجاز شمرده میشد. با این حال وی ذوق ادبی خود را در سرودن هجویاتی علیه برخی مقامات حکومت به کار گرفت و به همین علت به زندان افتاد. هرچند ولتر پس از یازده ماه زندان بر اثر کوشش دوستانش آزاد شد ولی در استحکام و مقاومت روحی وی خللی ایجاد نگردید و باز کار را شروع کرد و در نتیجه برای بار دوم به زندان افتاد.
اما آزادی وی از زندان برابر با تبعید او از فرانسه گردید و ولتر راهی انگلستان شد. او سالیانی در انگلستان اقامت گزید و پس از مطالعه و آشنایى با برخی متفکران آن سامان، در گوشهای به انتشار آثار خود پرداخت. ولتر در آثار خود، انسان را به تامل و تردید و سنجش میکشاند. خرافات و موهومات را خوار میشمرد و واعظان یاوهگو و متشرّعان نادرست را به بادِ مسخره میگیرد. او ظلم و قساوت و تبعیض را رذیلت میدانست و حکومت جور و اجحاف را، منشأ مفاسد اخلاقی میشمرد.
ولتر با زبردستی و ظرافت تمام توانسته است با گرداندن کلام از صورتی به صورت دیگر، طنزآمیزترین تاثیر را به نوشتههای خود بدهد. تعبیرهای وی همیشه شیرین و ماهرانه و بیتکلف است. به همان اندازه که اثر قلمش نوربخش است، طنزهایش ویرانگر میباشند. همچنین ایجاز و وضوح، خصوصیتی است که در همه نوشتههای او وجود دارد.
ولتر در سال 1755م ساکن ژنو شد و از آن زمان به بعد، خانه او، کانون علم و ادب اروپا گردید. از ولتر آثار متعددی برجای مانده که فرهنگ فلسفی، تاریخ پتر کبیر، ساده دل، ژول سزار و مکاتبات شامل هجدههزار نامه از آن جمله است. با این حال، آثار فلسفی ولتر شهرت بیشتری داشت که اندیشههای او را در مدت عمر دراز نمایان میساخت، از خوشبینی دوره جوانی تا بدبینی سالهای بعد. مذهب واقعی او تقوایى بود آمیخته با وجدان و بر اساس اغماض مذهبی.
وی به امور ماوراءالطبیعه، جز به قدرت الهی به چیزی عقیده نداشت و مذهب کاتولیک را سدی برای تجلی روح بشر میپنداشت. ولتر که به آزادی اندیشه و بیان و اصول حقوق انسانی پایبند بود، مصلح و پیشوای جامعه و یکی از ارکانی معرفی شد که جامعه را برای انقلاب فرانسه که یازده سال پس از مرگش به وقوع پیوست، آماده کرد. شیوه انشاء ولتر ممتاز بود. هیچ کس روشنتر، زیباتر و صحیحتر از وی به زبان فرانسوی ننوشته است و نه تنها در نثر، بلکه در شعر نیز از ظرافت طبع برخوردار بود، همچنین به عنوان تراژدینویس بزرگ زمان شهرت داشت. ولتر به طور شگفتانگیزی دارای تناقص اخلاقی بود، خودپسند، تند مزاج، کینهور، جاهطلب و در عین حالْ، جوانمرد و مدافع پرشور ستمدیدگان و دارای خصلت انسانی. از قدرتی عجیب در کار برخوردار بود، چنانکه در 83 سالگی هنوز از نظر فکری فعال مانده بود. ولتر از بیست سالگی به شهرت رسید و این شهرت و محبوبیت را تا دم مرگ حفظ کرد. فرانسوا ولتر سرانجام در 30 مه 1778م به علت خستگی و کار زیاد در هشتاد و چهار سالگی درگذشت. او معتقد بود که بهترین کشور، کشوری است که در آن فقط قانون حکومت کند، گرچه تصور می‌کرد چنین کشوری وجود ندارد.
